Maytage's Diarys: จิตอาสาครั้งแรกของเรากับเด็กดอยสุดน่าฮัก ณ ตาก ความสุขถ่ายทอดผ่าน Lomography Simple Use Flim Camera (แถมด้วยน้ำตกทีลอซู :D)
1 Share Tweetลองให้ตัวเองไปทำอะไรที่ไม่คิดว่าจะทำได้ดู แล้วเราจะรู้ว่าจริงๆแล้วเราทำอะไรได้อีกตั้งหลายอย่าง...
บันทึกการเดินทางของเราในครั้งนี้ เป็นการเดินทางไปจังหวัดตากครั้งแรก ผ่านการชวนของเพื่อน ที่อยากให้เราไปลุยขึ้นเขาในหน้าฝนด้วยเหตุผลที่ว่า "ถ้าอยากไปเที่ยวแล้วก็ต้องได้ทำความดีด้วย" นั่นเลยเป็นจุดเริ่มต้นของทริปนี้ โดยเราได้ไปเจอกับน้องๆบนดอยที่ขาดแคลนสิ่งจำเป็นหลายอย่าง ยิ่งในช่วงหน้าฝนแบบนี้ ผู้ใหญ่บ้านหรือผู้ใหญ่ในบ้านโขะโทะไม่สามารถเดินทางมาข้างล่างตัวเมืองเพื่อซื้อสิ่งของกลับขึ้นไปได้ เนื่องจากการเดินทางที่ยากลำบาก ดังนั้นนี่คือภารกิจของเรา ซึ่งเราใช้เวลาประมาณ 4 วันกับการเดินทางในทริปครั้งนี้หล่ะ
- การเดินทางที่ลำบากที่สุดในชีวิต
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเราไม่ใช่ลูกคุณหนูจากไหน เราเองก็ไปลุยๆมาหลายที่แล้ว แต่ที่นี่ เราขอยกให้ว่าเป็นทริปที่ลำบากที่สุด เนื่องจากเส้นทางการเดินทางขึ้นไปบนดอยนี่หล่ะ แต่ก่อนที่เราจะได้ขึ้นดอยไปหาน้องๆนั้น เรามีโอกาสได้นอนที่อุทยานแห่งชาติน้ำตกทีลอซู บอกเลยว่าเราตื่นเต้นมากๆ เพื่อนกับเราเปิดรูปหาข้อมูลกันรัวๆ และมีแต่คนการันตีว่าน้ำตกแห่งนี้สวยจริง พอเราไปเจอก็ต้องเอามือทาบอกเพราะมันสวยมากกกกกก และอุดมสมบูรณ์มากๆเลย ใครยังไม่เคยมา เราขอให้ลองมาเลย แล้วเดี๋ยวจะรู้ : D
- เลอะโคลน ตลอดทาง
เราเข้าใจแล้วว่าทำไมน้องๆหรือผู้ใหญ่ในหมู่บ้าน ไม่สามารถลงมาได้ ตลอดทางถนนอกจากจะเละแล้วยังเป็นหลุมลึก รถยนต์ขึ้นไปแบบลำบากมากถึงมากๆ หากไม่ใช่รถสายลุยอย่างแท้ทรู แต่เหนือสิ่งอื่นใดที่ทำให้เราเดินทางขึ้นไปหาน้องๆได้คือ "รถต๊อกแต๊ก" เป็นรถเล็กๆที่ใจใหญ่ เพราะล้อเนี่ยเหมือนล้อรถบรรทุกทำให้สามารถเดินทางในทางลำบากได้ดี เราก็ได้ขึ้นรถแบบนี้เป็นครั้งแรก ขอบอกเลยว่าสนุกมากกกกก แม้จะมีพลิกคว่ำ ล้มลงไปกับดินบ้าง
เนื่องจากระหว่างทางที่ค่อนข้างลำบาก เราเลยต้องรีบขึ้นไปก่อนเพื่อไปทำกับข้าว เรากับเพื่อนและพี่ๆที่เป็นผู้หญิงจึงต้องลงจากรถเพื่อมานั่งรถต๊อกแต๊กไปนี่หล่ะ มันส์สุดอะไรสุด
เราและคุณลุงที่พาขึ้นดอยด้วยรถต๊อกแต๊ก ไม่พูดภาษาไทยนาจา รถคว่ำกันไปรอบเลยขอแวะพักแปปนึง
- 7 กิโลเมตรจากน้ำตกทีลอซู ถึงโรงเรียนของน้องๆใช้เวลาเกือบหกชั่วโมง
เนื่องจากการเดินทางที่ไม่สะดวกเลย ระยะเวลาที่เดินทางจึงนานกว่าปกติ แต่เมื่อเราถึงโรงเรียนสิ่งที่เราได้เห็นคือเด็กๆที่น่ารัก มารอต้อนรับเรา ตอนนั้นเราขนลุกเลย เห็นน้องๆเยอะมากและนี่เป็นครั้งแรกที่เราได้ไปเจอน้องๆ มันเลยทำให้เรารู้สึกตื้นตันกับการต้อนรับแบบนี้ มันดีต่อใจจริงๆนะ โดยตลอดระยะเวลา 2 วันที่เราได้อยู่ที่นั่น เราได้ช่วยกันกับพี่ๆทั้งทำอาหาร เอนเตอร์เทนน้องๆ เเจกขนม อุปกรณ์การเรียนเสื้อผ้าต่างๆ และสิ่งนี้เองที่ทำให้เราได้ค้นพบความหมายของชีวิตเพิ่มขึ้น โอกาสของคนเราไม่เหมือนกัน การช่วยเหลือกัน ความสามัคคีของคนในหมู่บ้าน สิ่งเหล่านี้มันประสาน,ผสม ทำให้ทุกอย่างมันดูลงตัว ไม่มีใครเห็นแก่ตัวใส่กัน ความสุขแบบเรียบง่ายแบบนี้สินะ
และด้วยความที่เราต้องทำงานอะไรหลายๆอย่าง ทริปนี้เราเลยเลือกเอา กล้อง Lomograhy Simple Use Film Camera ไปใช้เก็บภาพสิ่งต่างๆที่เราได้เจอ
มาต่อกันด้วยเรื่องของบนดอยกันบ้างดีกว่า โดยสำหรับรร.นี้จะมีคุณครูอยู่สองคน ส่วนนักเรียนจะมีตั้งแต่ชั้นเตรียมอนุบาล ถึง ป.6 ส่วนมากผู้ใหญ่ในหมู่บ้านจะมาฝากเด็กเอาไว้กับคุณครูเพราะต้องไปทำไร่ทำสวน และน้องๆชั้น ป.6 ก็จะช่วยคุณครูดูแลน้องๆ ทั้งเตรียมอาหาร ล้างถาด ทำความสะอาด
ถ้าเป็นเด็กตัวเล็กๆเลย จะยังฟังภาษาไทยไม่ค่อยออก เน้นภาษากินอย่างเดียวฮ่าฮ่า
สุดท้ายนี้เราต้องขอขอบคุณเพื่อนเราที่ชงให้เรามาได้เจออีกหนึ่งประสบการณ์ดีๆในชีวิตกับโครงการดีนี้ ใครอยากเข้าไปช่วยเหลือหรืออยากไปร่วมเป็นจิตอาสากันดูสามารถเข้าไปดูได้ที่เพจ โครงการเล็กๆเพื่อเด็กบนภูเพื่อนครูบนดอย สำหรับเรา ครั้งนี้เป็นประสบการณ์ที่ดีที่สุดที่เราจะไม่ลืมเลย จะว่าไปก็คิดถึงน้องๆอีกแล้วเนี่ยยย!
และใครที่สนใจกล้องตัวนี้ (สนใจอย่างเดียวไม่พอต้องสั่งซื้อด้วย ฮ่าฮ่า) ก็สามารถสั่งซื้อได้ที่ ร้านออนไลน์ ของเราหรือแวะไปดูที่ร้านตัวแทนจำหน่ายใกล้บ้านคุณ
ขอบคุณที่อ่านไดอารี่ของเรานะ
เมเทจเอง ;)
ไม่มีความคิดเห็น