LomoAmigo: aberabbit กับการถ่ายภาพด้วยกล้อง Lomo LC-A

11

“ตอง” หนึ่งในชาวโลโม่สุดเก๋าคนนึงของเมืองไทย ที่ปัจจุบันหลายๆคนคงเคยผ่านตาภาพถ่ายที่มีมุมมองและไอเดียแปลกๆของเขาจากนิตยสาร a day เป็นประจำทุกเดือน ซึ่งปีที่ผ่านมาเค้าพักงานประจำที่ทำอยู่ แล้วเดินทางไปใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่น เพื่อตามหาอะไรสักอย่าง ลองมาดูว่าหลังจากกลับมาแล้ว มุมมองของเค้าจะเปลี่ยนไปบ้างรึเปล่า และตัวตนของช่างภาพสุดเซอร์คนนี้เป็นยังไงกันได้เลย!

ชื่อ: ชนพัฒน์ เศรษฐโสรัถ (ตอง)
LomoHome: aberabbit
Website: yokeeplayboys , facebook

  • ช่วยเล่าประวัติของตัวเองว่าทำงานอะไร อยู่ที่ไหน
    - ตอนนี้เป็นช่างภาพที่นิตยสาร a day ครับ
  • คุณเป็นชาวโลโม่มานานแค่ไหน เริ่มต้นยังไง
    - เริ่มเล่นโลโม่ช่วงปี ๒๐๐๐ ครับ ช่วงนั้นอยู่ปี ๒ กำลังสนใจเรื่องการถ่ายภาพ ก็เลยเข้าไปใช้บริการเว็บพันทิพ ตอนนั้นพวกชอบถ่ายรูปก็อยู่ในห้อง blueplanet กัน ผมก็เปิดดูรูปไปเรื่อยๆ จนไปเจอกระทู้รูปสีแปลกๆอยู่ ตอนแรกก็ไม่สนใจเท่าไหร่ แต่พอเจอคุณคนนี้ (คุณ jee หรืออะไรซักอย่างชื่ออะไรจำไม่ได้แล้ว) เค้าโพสท์รูปบ่อยๆ ผมก็เริ่มชอบ เริ่มแปลกใจว่าทำไมรูปมันถ่ายแบบต่อเนื่องได้ ก็ลองถามๆคนในนั้นดูก็ได้คำตอบว่ามันคือกล้อง แอคชั่นแซมเพลอ ของโลโม่ แล้วไอ้ที่เราดูๆมาก็มี แอลซีเอนะ มีนั่นมีนี่ เป็นโลโม่หมดเลย ผมก็เลยเริ่มตามหาแล้วว่ามันมีขายที่ไหน จนไปเจอว่ามีขายที่ลาดพร้าวซอย ๑๕ ครับ ก็เลยถอยแอคชั่นแซมเพลอ กับแอลซีเอมาลองเล่นดู
  • ได้ข่าวว่าคุณเคยไปอยู่ที่ญี่ปุ่นมาช่วงเวลานึง ทำไมคุณถึงไป ไปทำอะไร และมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้างหลังจากกลับมา
    - เป็นช่วงที่ผมเริ่มเบื่อการทำงานครับ ทำติดๆกันมาตั้งแต่เรียนจบหกเจ็ดปีแล้ว ไม่เคยได้มีโอกาสใช้ชีวิตปิดเทอมเลย หลังจากเรียนจบ อยากจะอยู่นิ่งๆบ้าง อยากถ่ายรูปอย่างที่อยากถ่ายบ้าง เพราะเราเอาสิ่งที่ชอบมาทำเป็นงาน ทำทุกวันมันก็เหนื่อย บางรูปเราก็ไม่ได้อยากจะถ่าย พออยากพักผ่อนทำอะไรที่ชอบ แต่สุดท้ายก็เฮ่ย วางกล้องทำงานมาจับกล้องถ่ายเล่น สุดท้ายก็ถ่ายรูปอีกแล้ว ขยาดการถ่ายรูปมากๆ ก็เลยทิ้งงานหลัก เพื่อจะได้ใช้ชีวิตกับงานอดิเรก อยากออกไปเปิดหูเปิดตาด้วย ว่าโลกข้างนอกมีอะไร ไปเติมไอเดียเข้าหัวบ้าง อายุก็เพิ่มขึ้นๆถ้าไม่รีบไปตอนนี้มันก็จะสาย ไอเดียก็หมดลงทุกวันๆ
    ซึ่งตอนนั้นผมก็ดันไปชอบงานถ่ายภาพในนิตยสารญี่ปุ่น ภาพมันจะออกเงียบๆ สงบๆ มัวๆ หม่นๆ แต่ดูแล้วอบอุ่น ไม่เหมือนกับภาพถ่ายทางอเมริกาหรือยุโรปที่สีสันจัดจ้าน แอคชั่นเต็มที่

แล้วก็คิดว่าถ้าไปคลุกคลีที่นั่น ไปเรียน ไปสัมผัสซึมซับมันจากต้นกำเนิดเลยก็น่าจะดี น่าจะเอามาปรับใช้กับงานที่เราทำได้ เหมือนเราพยายามเลือกตลาดที่แตกต่างน่ะครับ เพราะช่างภาพที่ไปเรียนต่อเมืองนอกส่วนใหญ่ก็เป็น นิวยอร์ค ฝรั่งเศส อังกฤษอะไรพวกนั้น งานก็ออกมาคล้ายๆกันในที่สุด ถ้าเราเลือกเรียนญี่ปุ่นก็จะไม่ค่อยมีคู่แข่ง ฮ่าๆๆ แต่ก็นั่นแหละ สุดท้ายก็ได้ไปเรียนแค่ภาษาญี่ปุ่น (ต้องเรียนภาษาญี่ปุ่นให้ถึงระดับที่โรงเรียนโฟโต้ต้องการก่อนเค้าถึงจะให้เข้าเรียน) ไม่ได้เรียนโฟโต้ต่อ เพราะที่ a day ถามหาว่าจะกลับมาทำงานรึเปล่า อีกทั้งอยู่ที่ญี่ปุ่นก็เอาแต่เรียนภาษา งานพิเศษก็ไม่ได้ทำ เงินเริ่มหมด เริ่มเป็นภาระพ่อแม่ เลยตัดสินใจกลับดีกว่า อยู่มาประมาณปีครึ่ง เราก็ได้คลุกคลีไปเยอะพอสมควรนะ แต่ก็คิดว่าเร็วๆนี้จะกลับไปเรียนอีกรอบนึงแน่นอน

  • ดูจากผลงานของคุณในนิตยสาร a day แล้ว ภาพแต่ละภาพจะมีความกวนแฝงความลำบากของคนที่เป็นแบบอยู่ไม่น้อย คุณคิดเตรียมการไปก่อน หรือไปด้นสดเอาหน้างาน แล้วทำยังไงคนที่เป็นแบบถึงยอมมาสนุกไปกับคุณด้วย
    - เออ ไอ้ที่แกล้งคนเป็นแบบน่ะ ไม่ได้แกล้งนะ คือคิดว่าอยากจะทำอะไรที่ช่างภาพของหนังสือเล่มอื่นเค้าคงไม่ถ่ายซ้ำกับเราน่ะ กลัวถ่ายออกมาซ้ำกัน ก็เลยหาอริยาบทของคนเหล่านั้นแบบที่ไม่เคยเห็นทั่วไป มันเลยดูว่าเราไปแกล้งเค้าให้เค้าทำแปลกๆ ส่วนใหญ่ก็เตรียมคิดท่าทาง หาอุปกรณ์ประกอบฉากไปถ่ายด้วยเลย ก็คือคิดก่อนถ่ายน่ะครับ ไม่ชอบไปทำตามมีตามเกิดหน้างาน

แต่หลังจากกลับมาจากญี่ปุ่นนี่ผมว่าผมเพ้อเจ้อน้อยลงนะ เน้นที่อารมณ์ของคนที่เราถ่ายมากกว่า เน้นที่สีสัน (หม่นๆ) หรือบรรยากาศมากขึ้น

  • กฏ 10 ข้อของโลโมกราฟฟีข้อไหนที่คุณนำมาใช้กับสไตล์การถ่ายภาพของคุณมากที่สุด ยังไง
    - ข้อ ๕ Approach the objects of your Lomographic desire as close as possible.
    คืองานส่วนใหญ่ที่ผมถ่ายก็จะเป็นพอร์ทเทรทบุคคลน่ะครับ มันเลยต้องสื่อสาร ต้องเข้าใกล้ เข้าใจกันเยอะๆ ถึงจะได้ภาพที่ตรงกับที่เราต้องการที่สุด
  • คุณคิดว่าชีวิตคุณจะเป็นยังไงถ้าคุณไม่ได้ค้นพบกล้อง LC-A เลย
    - อาจจะหลงอยู่ในวังวนภาพถ่ายสไตล์มหาชนที่เค้าส่งประกวดกันหรือทำๆกันซ้ำๆน่ะครับ อย่างพวกถ่ายรูปเณรอ่านหนังสือ เด็กโดดน้ำหรือคุณยายใส่บาตร คมๆชัดๆ รูปเคลียร์วัดแสงเป๊ะๆอะไรพวกนั้นก็ได้ กลายเป็นช่างภาพบ้าอุปกรณ์อะไรอย่างนั้นไป ฮ่าๆๆ
  • ช่วยให้คำนิยาม 5 คำของกล้อง LC-A
    - “ค่าฟิล์ม ค่าล้าง ค่าสแกน กำลังฆ่า แอลซีเอ” เอ่อ..เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย หึหึ คืออยากจะถ่ายอยู่เรื่อยๆนะ แต่พวกร้านล้างอัดรูปมันอัพราคาสูงไปนะ เราสู้ราคาไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
  • ลองเล่าประสบการณ์แปลกๆ หรือไม่คิดว่าจะเจอ ตอนที่ไปถ่ายรูป ไม่ว่าจะงานหรือส่วนตัวให้พวกเราฟังหน่อยสิ
    - ไอ้ที่แปลกๆมันไม่ค่อยมีหรอก มีแต่ไอ้ที่ไม่เข้าใจว่า ทำไมสวนสาธารณะไทยถึงไม่อนุญาติให้ถ่ายรูป อือ ถือเป็นเรื่องแปลกนะ ฮ่าๆๆๆๆ
  • ถ้ารูปของคุณที่แสดงอยู่นี้สามารถนำเอาเพลงมาใช้เป็นส่วนประกอบได้ 3 เพลง คุณจะเลือกเพลงอะไร (ชื่อเพลง และ ศิลปิน)
    - The road to Mandalay – Robbie Williams (เซทคุณชมพู)
    - Alone in Kyoto – Air (เซทกระจกฝ้า)
    - Oh my love – Matin L. Gore (เซทกระจกฝ้า)
  • คุณคิดถึงอะไรเวลาคุณถ่ายภาพ แล้วคุณชอบถ่ายภาพแบบไหน
    - ก่อนถ่าย จะคิดถึงภาพที่เรากำลังจะถ่าย ว่ามันควรจะต้องดี แล้วมันก็จะถูกเอาไปติดบนผนังบ้านของคนที่เราไปถ่ายรูปเค้า แต่พอถึงตอนถ่ายจะไม่คิดถึงอะไรแล้ว จะจมอยู่กับสิ่งที่อยู่ข้างหน้าเราหรือคนที่เรากำลังจะถ่ายรูป เพื่อทำให้อารมณ์ขณะนั้นมันต่อเนื่องไม่วอกแวก
  • ลองนึกภาพว่าตัวคุณอยู่ที่ไหนสักแห่งกับกล้อง LC-A+ และฟิล์มเต็มถุง ล้อมรอบด้วยคนที่คุณรัก คุณจะนึกถึงที่ไหน และกำลังทำอะไรกันอยู่
    - อยู่ในป่าดงดิบ ต้นไม้ฉ่ำๆ มีหมอกลอยอ้อยอิ่งตามยอดไม้ แล้วเราก็ยืนนิ่งๆตรงนั้นตรงนี้ ถ่ายรูปกันแบบใบหน้าไร้อารมณ์
  • คุณอยากจะถ่ายภาพใครมากที่สุด (ยังมีชีวิตหรือไม่มีก็ได้)
    - ผมชอบถ่ายรูปคนแปลกหน้า ถ่ายใครก็ได้ ที่พร้อมจะมาสนุกกันหน้ากล้องโดยไม่มาทำตัวเขินบิดไปบิดมา หรือบ่นว่าอันนี้ ท่านี้ถ่ายไม่ได้ แล้วก็ไม่ใช่พวกเซลฟ์จัด ไม่ฟังเราเลย จะทำแต่อย่างที่ตัวเองอยากทำ เออ เอาเป็นว่าประกาศไว้ตรงนี้เลยดีกว่าว่าถ้าใครอยากถ่ายพอร์ทเทรทกับผม ติดต่อมาเลยนะ มาสนุกกัน ไม่คิดตัง แต่อย่าดื้อนะ
  • จะทำยังไงถ้าสิ่งที่ลูกค้าหรือบก. ต้องการให้คุณถ่าย แต่มันกลับขัดจากสิ่งที่คุณคิดจะถ่าย
    - ก็ถ่ายให้เสร็จแหละครับ ไม่เถียงดีกว่า สถานการณ์ไหนที่เราอยู่แล้วอึดอัดก็รีบทำให้จบๆ ยิ่งเถียงยิ่งนาน อะไรที่เราอยากถ่ายอยากทำค่อยทำทีหลังก็ได้
  • คุณคิดว่าคุณจะทำอะไรต่อไปอีก มีอะไรที่น่าสนใจที่คุณอยากจะเล่าสู่กันฟังบ้างไหม
    - อยากจะทำหนังสือรวมเล่มภาพถ่ายของตัวเอง อยากจะสัมผัสได้ ไม่ใช่มีแต่ไฟล์รูปอยู่แต่ในคอมหรือปลิวเกลื่อนกระจายอยู่ตามพื้น อยากทำเก็บไว้นอนกอด ฮ่าๆๆ
    แล้วก็อยากกลับไปเรียนที่ญี่ปุ่นครับ อยากจมกับสิ่งที่เราสนใจให้สุดไปเลย ดิ่งกันลงไปเลย
  • คุณมีคำแนะนำให้กับคนที่สนใจในกล้อง LC-A ไหม
    - จะแอลซีเอ จะโลโม่ตัวไหน หรือจะกล้องอะไร มันก็ดีทั้งนั้น เลือกที่คิดว่าเหมาะกับตัวคุณจะดีกว่า เลือกที่คิดว่าคุณจะใช้ประโยชน์ได้แน่ๆ อย่าเลือกเพราะแฟชั่น ถ้าคุณมีความสุขกับแอลซีเอมากพอ รูปที่คุณได้มาอาจจะสวยกว่ากล้องราคาเป็นแสนๆก็ได้

ติดตามผลงานภาพถ่ายของตองเพิ่มเติมได้จากนิตยสาร a day เป็นประจำทุกเดือน และเซ็ตงานส่วนตัวล่าสุดจากแกลเลอรี่ด้านล่างนี้ได้เลย

กล้อง Lomo LC-A+ เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางในคุณสมบัติที่พิเศษของมัน: ระบบวัดแสงอัตโนมัติ, ปรับตั้ง ISO ได้, ระบบการถ่ายภาพซ้อน และชัตเตอร์ B ที่ง่ายดาย ให้คุณเป็นเจ้าของได้แล้ววันนี้! Lomo LC-A+

เขียนโดย kokakoo เมื่อ 2011-11-07 ในหมวด #ผู้คน #lc-a #amigo #lomo #lomography #lomoamigo # # #a-day #aberabbit #yokeeplayboys #blindrabbit

11 ความคิดเห็น

  1. wapclub
    wapclub ·

    “ค่าฟิล์ม ค่าล้าง ค่าสแกน กำลังฆ่า แอลซีเอ” โดน

  2. namwann_piz
    namwann_piz ·

    เห็นด้วยว่าการที่สวนสาธารณะไทยไม่ให้ถ่ายรูป .... "แปลก"

  3. dakadev_pui
    dakadev_pui ·

    สร้างแรงบันดาลใจได้เป็นอย่างดีครับ.....ชอบเซต ชุดรถไฟ จัง <3
    และผมก็อยากเป็นแบบ ที่ถูกถ่ายจัง อิอิ : )

  4. wapclub
    wapclub ·

    พี่ชอบช๊อตถือร่มต้นฟิล์มอะ ปุ๋ยเจ๋งดีเนอะ

  5. kokakoo
    kokakoo ·

    แน่ใจนะปุ๋ย ไว้พี่จะจัดทริปกับชุดแดงไว้ให้นะ 55

  6. aberabbit
    aberabbit ·

    มามะมาถ่ายรูปกันเถิด :D

  7. wapclub
    wapclub ·

    กลัวปุ๋ยอยากใส่อีกชุดอะดิ ><"

  8. 134340
    134340 ·

    ราคาแพง แต่ให้เลิกถ่ายก็ทำไม่ลง 55 ถ่ายภาพสวยจัง :)

  9. inine
    inine ·

    กรีีดดดดดดดดดดดดด รูปแรกพี่บอลสคลับป่ะ

  10. jackpacker
    jackpacker ·

    ค่าฟิล์ม ค่าล้าง ค่าสแกน กำลังฆ่า แอลซีเอ

    โดนใจเลย ก็มันจริงนี่

  11. modern_nmt
    modern_nmt ·

    เจอเทพ อีกหนึ่งตนแล้ว ..

บทความที่น่าสนใจอื่นๆ